Spełnienie…

 

(…) Nadszedł świt, a czary wciąż działały.

Nieświadoma rzeczywistości powoli otworzyła oczy. Wystarczyła chwila i już wiedziała gdzie jest. Przypomniała sobie kadry z ostatniej doby i uśmiechneła sie sama do siebie. Sądząc, że Miłosz wciąż śpi, ostrożnie przewróciła się na drugi bok i spojrzała prosto w otchłań jego niebieskich oczu. Nie spał. Wpatrywał się w nią w bezruchu. Uśmiechnęła się delikatnie. Zachłannie przygarnął ją do siebie odwzajemniając uśmiech.
-Przykleję się do Ciebie, do każdej Twojej wypukłości… Wtulę się w Ciebie  mocno… tak, właśnie tak…. Chcę Tobą oddychać…
Zawirowało jej w głowie, sama nie wiedziała czy z powodu uścisku, czy wszechogarniającego pożądania. Na policzku poczuła chłodny dotyk swojej łzy… Ta łza wyrażała wszystkie emocje, które nią targały… radość, wstyd, samotność, ból, dumę, rozczarowanie, i coś czego jeszcze nie potrafiła zdefiniować. To stawało sie niebezpieczne. Zaczynała zbliżac sie do stanu, w którym mężczyzna znów wypełni jej cały świat. Tyle lat się przed tym broniła zamykając sie na każdego, kto choć w minimalnym stopniu stawał sie jej bliższy. Tak długo odczuwała silny lęk przed bliskością… Wychowana w dysfunkcyjnej rodzinie, w której zawsze brakowało zrozumienia, intymności i zaufania… w rodzinie, w której uczucia okazywało się ambiwalentnie, dając by za chwilę zabrać. Wspomnienia z dzieciństwa potęgowały lęk przed oszukaniem i odrzuceniem.
 I co teraz? – pomyślała Justyna – dlaczego teraz czuję, że nie mogę dłużej uciekać, czy to miłość?
Nie! – skarciła się w myślach – miłość ma w sobie wpisane cierpienie, jest pełna zachłanności i wdzięczności, nie chcę! NIE CHCĘ!
Musisz zmierzyć się z lękiem, musisz przestać się bronić.  Musisz…musisz…musisz… – grzmiał głos w jej głowie.
– Idę do łazienki, potrzebna mi kąpiel – szepnęła prosto do jego ucha.
Pocałował ją w czoło i zwolnił uścisk.

Weszła do kabiny i odkręciła niebieski kurek. Chciała zmyć z siebie te wszystkie myśli, których nie potrafiła sobie poukładać. Woda była nieznośnie zimna, powodowała dreszcze ale też kusiła… Po chwili zmieniła temperaturę, ciepłe kropelki spływając po ciele przyjemnie ją budziły. Stała tak jakiś czas, opierając się dłońmi o zimne płytki i rozkoszowała się chwilą. Nagle wstrząsnął nią silny dreszcz, podświadomie poczuła na sobie wzrok. Odwróciła się powoli, jakby od niechcenia… w drzwiach stał Miłosz.
– Jesteś idealna….
Wolno szedł w jej kierunku, wpatrzony w jej oczy. W miarę jak sie zbliżał unosiła głowę. Czuł się tak, jakby jej spojrzenie odgarniało na boki powietrze przed nim. Otworzył szklane drzwi, wszedł do środka i stanął kilka centymetrów przed nią. Wolno ugiął kolana i uklęknął przy jej stopach. Uniósł ramiona żeby objąć jej nogi i wtedy, mimo strug wody ograniczających widzenie, dostrzegł jej dłonie obejmujące jego głowę. Trwali tak przez kilka sekund zanim pomogła mu wstać. Oplutł ją ramionami i złożył gorący pocałunek na jej ustach. Obejmował ją mocno, wtulał w siebie. Nie spieszył się. Dokładnie centymetr po centymetrze, na przemian, dotykał i całował każdy skrawek jej ciała. Bezbłędnie odnajdywał jej sfery erogenne, obdarzając je niezmierzoną ilością pieszczot. Odczytywał jej pragnienia zanim zdążyła je wypowiedzieć. Dotykał tak, jakby chciał wyczuć każdy atom, wyczuć i zapamietać na zawsze… a ona nie pozostawała mu dłużna… Pieścił ją do momentu, aż była o krok od spełnienia, by przerwać na ułamek sekundy i posiąść ją w całości. Ich oddechy stały się krótkie, przerywane jedynie pomrukami i cichutkimi jęknięciami. Ich wspólny orgazm nadszedł tak niespodziewanie jak miłość, na którą jeszcze wczoraj nie byli gotowi.
Jeszcze wczoraj… Dziś jest zupełnie nowy dzień. Pierwszy dzień ich nowego, wspólnego życia.